آذر: قرن ها رابطه دوستانه ایران و لهستان که گاه محور آن مسائل اقتصادی بوده و گاه عواطف انسان دوستانه ایرانی ها آنرا بر تارک تاریخ جهان ماندگار کرده، سبب شده که امروز این سوال به ذهن متبادر شود که با این روابط حسنه چند صد ساله، چرا ورشو به یک باره به همه چیز پشت پا زد و رسما شمشیر از رو بسته است.
به گزارش آذر به نقل از ایسنا، مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا روز جمعه (۲۱ دی ماه) اعلام نمود که کشورش سیزدهم و چهاردهم فوریه نشستی بین المللی را با محور مسائل خاورمیانه و البته در ضدیت با ایران در لهستان برگزار خواهدنمود و دولت لهستان باز با استقبال از این نشست نشان داد که پیروی از سیاست های کاخ سفید همچنان سرلوحه سیاست خارجی این کشور است.
قدمت روابط تاریخی ایران و لهستان به شکل دیپلماتیک امروزی به دوران حکومت صفویه بر می گردد گرچه قدیمی ترین مکاتبات دیپلماتیک میان دو کشور که حالا در آرشیو ملی لهستان نگه داری میگردد به سال ۱۴۷۴ میلادی باز می گردد و این یعنی لهستان یکی آغازین کشورهایی است که ایران در طول تاریخ با آن مراودات سیاسی داشته است.
در تمام این سال ها روابط دو کشور همواره همراه با احترام و حسن نیت دو طرفه بوده و گاه پیش آمده که در بزنگاه های سیاه تاریخ، کار به جایی رسیده که دو ملت با هم و در کنار هم روزگار سخت خودرا سپری کرده اند. یکی از بارزترین نمونه های این همبستگی که انسان دوستی ایران و ایرانی را به یک نمونه مثال زدنی در جهان بدل کرد، پناه آوردن بیشتر از ۱۵۰ هزار لهستانی گریزان از جنگ جهانی دوم بین سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۳ به ایران و میهمان نوازی سخاوتمندانه ایرانیان با وجود شرایط سخت آن روز ایران، بود؛ میهمان نوازی که سپس تصمیم اخیر دولت ورشو هم وزیر امور خارجه و هم دیگر مسئولان کشورمان تلاش کردند که این واقعیت تاریخی را به یاد لهستانی ها بیاورند که ظاهرا امروز آنرا فراموش کرده اند و یا بهتر بگوییم خودرا به فراموشی زده اند. البته تلنگر محمد جواد ظریف تنها یک یادآوری تاریخی نبود بلکه یک آگهی به دولت ورشو باز در آن مستور بود که از تاریخ درس بگیرند:
توئیت ظریف درباره نشست ضد ایرانی لهستان
