آذر: آذر: با وجود اینکه مقامات سیاسی فرانسوی از شروع آشنایی خود با ایران زمین روابط نسبتا گرمی با دربار و دولت های ایران داشتند و همانند دول استعمارگر انگلیس و روسیه، ایران را به اشغال نظامی درنیاوردند اما از پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و اعلام سیاست خارجی نه شرقی نه غربی، رنگ عوض کردند و به تاسی از مقامات ایالات متحده، سیاست های غیر دوستانه ای مقابل ملت و دولت ایران به کار بستند با اینحال در این رفتار هم ثابت نماندند و نیم نگاهی به بهبود روابط دیپلماتیک با ایران داشته اند.
به گزارش آذر به نقل از ایسنا، امروز ۳۰ فروردین ماه سی و پنجمین سالروز از سرگیری روابط دیپلماتیک ایران و فرانسه در سال ۱۳۶۷ است.
فرانسه کشوری با یک سوم وسعت سرزمینی و ۲۰ میلیون نفر کمتر از جمعیت ایران، در غرب قاره اروپا قرار دارد. این کشور کنترل بخش جنوبی یکی از با اهمیت ترین شاهراه های آبی جهان به نام کانال مانش را در اختیار دارد. این کشور از شمال و غرب در محاصره دریای شمال، دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس است و همین مسئله سبب توسعه این کشور در حمل و نقل دریایی و تبدیل شدن به دومین قدرت دریایی پیشرفته در این قاره است.
فرانسه عهد صفوی
همزمان با افزایش سفرهای تجار و بازرگانان اروپایی به مشرق زمین، بازرگانان و سیاستمداران فرانسوی نیز همچون مقامات انگلیس، بلژیک، اتریش و آلمان از صدها سال قبل راه خاورمیانه و ایران را در پیش گرفتند و با مقامات سیاسی و اقتصادی وقت کشورمان طرح دوستی ریختند که البته این روابط در طول تاریخ با فراز و فرودهای فراوانی روبرو بود.
در زمان صفویه گردشگران فرانسوی با سفر به ایران و بعد از بازگشت به کشورشان دیده های شان از ایران و میهمان نوازی مردم آن دیار را به اطلاع سایر هموطنان شان رساندند و بدین نحو بر تعداد سفرهای گردشگری و سیاسی به ایران افزودند.
اولین قرارداد سیاسی بین ایران و فرانسه نیز در دوران حکومت صفویان بر ایران و در دوره سلطنت شاه سلطان حسین در ایران و دوره پادشاهی لوئی چهاردهم در فرانسه به امضا رسید.
فتحعلی خان صدراعظم وقت ایران و میشل رایزن فرانسه در عثمانی که به ایران سفر کرده بود در شهریور۱۰۸۷ پیمان تجاری و اقامت و دریانوردی بین دولتین ایران و فرانسه را امضا کردند. بر طبق این پیمان که یک ماده و ۳۱ تبصره داشت، امتیازات ویژه ای به طرف فرانسوی داده شد. مفاد این پیمان شباهت زیادی به قانون قضاوت کنسولی معروف به قانون کاپیتولاسیون داشت.
بر اساس این پیمان رسیدگی به اختلافات بین دو فرانسوی در ایران بر عهده کنسول فرانسه بود و در صورت اختلاف بین شهروندان فرانسوی و ایرانی در خاک ایران، قاضی ایرانی مشروط به حضور کنسول فرانسه حق رسیدگی به اختلافات، تخلفات و جرائم را پیدا می کرد. طبق این قانون در صورت اختلاف فرانسویان با دیگر خارجیان در ایران، دستگاه قضایی و قضات ایرانی حق دخالت نداشتند.
با سقوط سلسله صفوی روابط ایران و فرانسه به مدت ۶۰ سال متوقف گردید. تا اینکه لویی شانزدهم در بهمن ۱۱۶۱ کنت دوفربه را به ایران فرستاد تا مانع اتحاد ایران، روسیه و اتریش شود و ایران را هم پیمان پادشاهی عثمانی کرد تا نیرویی قدرتمند در مقابل دشمنی خونریز به نام امپراتوری روسیه به وجود آورد اما در آن زمان، جنگ های داخلی پس از سقوط کریم خان زند در ایران به اوج رسیده بود و دوفربه نتوانست با ایران هیچ قراردادی امضا کند. شش سال بعد هم فرانسه درگیر انقلاب شد و باز هیچ ارتباطی بین ایران و فرانسه شکل نگرفت.
نقاشی دیدار نماینده صفویان با ناپلئون بناپارت در فرانسه
منبع: آذر
